Vierde zondag ‘Veertigdagentijd’
Drentstalige kerkdienst; deze dienst wordt opgenomen door RTV Drenthe en uitgezonden op zondag 18 maart.
Voorganger: dhr. Albert Metselaar
Organist: Dre Kruizenga
Liturgie
DRÈENSTE KARKDIENST,
UUT EZUNDEN DEUR RADIO DRENTHE,
OPNAME ZUNDAG 11 MEERT VANUUT DE KARKE VAN DAOLEN
THEMA: STOETE ZAT!
ZINGEN: PSALM 139, EERSTE VARSEN
Heere, die alles van mij zet,
dieper dan mij mien diepste wet,
Ie kent mij, Ie weet waor ik gao.
Ie gaot mit waor ik zit of stao.
Wat ok in ’t diepste deur mij hin giet,
Ik magge weetn daJ mien wèeng ziet.
As ik ’s morns mit de zunne steeg,
van ’t eerste locht mien vleugels kreeg,
gung ik an ’t wiedste water woonn,
Ie gung aait mit, Ie bleem gewoon.
Waor ik mien vleugels ooit zal uutspreidn.
Ie hold mij vaste, blieft mij aait leidn.
UUTLEG THEMA
STILLE WÈZEN, WE PRAOT MIT GOD IN OONS EIGEN HARTE
WAORUMME WIJ HIER BINT EN WAT HIE VEUR OONS BETIEKENT
We reageert daorop mit zingen (melodie as: ‘Wat de toekomst brengen moge’, gezang 293).
Oonze hölpe is de Heere.
Al waaj ziet is van zien haand.
Hij mèuk Hemel, hij mèuk eerde,
en höld mit zien maaksels baand.
Tied vergiet maor Hij blif altied
trouw op weg mit oons naor ’t laand,
waor genaod’en vrede deurgiet,
helder locht van liefde braand.
Oonze hölpe is die Iene,
die aait ruumte veur oons hef,
aosem gef an iederiene
looppad gef an al wat lef.
Hij’s as Vaar en Moe eziene,
Die as Giest die Iene Blef,
die Zien kiender ien veur iene,
al Zien liefde aait weer gef.
STILLE WÈZEN
WE LÈEST DE APOSTOLISCHE GELEUFSBELIEDENIS
- Ik geleuf in God, die Vaar is, en die alles kan.
Maker van d’hemel en van d’eerde.
- En in Jezus Christus, Zien ienige zeune, oonze Heere.
- Die ekregen wur deur de Heilige Giest, geboren uut ’t magie Maria.
- Die eledene hef onder Pontius Pilatus, ekruzigd is, estörven en begraven, of edaald is in d’helle;
- op de darde dag weer op estaon is uut het doodsriek;
- op evaren is naar d’hemel, zittend an de rechterhaand van God, oonze machtige Vaar;
- vanwaor Ie komen zal en oons oordelen zal, wie lèventig is en wie dood is.
- Ik geleuf in de Heilige Giest.
- Ik geleuf in d’heilige, algemiene, Christelijke Karke, as gemienschap van d’heiligen;
10 vergeving van zundes;
11 en ’t weer opstaon van mien lichem;
12 en een eeuwig lèvent.
We zingt. Naor vars 218, Neie Liedboek:
DAANK OE, VEUR DIZZE NEIE MORRENG
Daank Oe, veur dizze neie morreng.
Daank Oe, veur dizze neie dag.
Daank Oe, dat ik mit al mien zorreng,
weer bij Oe koom mag.
Daank Oe, ik wille mit oe ’t lèemt deur.
Daank Oe, dat Ie mit mij wilt gaon.
Daank Oe, Ie geeft vergiffenis veur,
wa’k ok heb edaon.
Daank Oe, dat mij gien kwaod meer deern kan.
Daank Oe, dat Ie mien ziele spaart.
Daank Oe, dat ik hier van Oe leern kan,
hoe wij ’t lèemt bewaart.
Daank Oe, veur al het moois dat gruit hier.
Daank Oe, veur al oen zun en wiend.
Daank Oe, veur al het moois dat bluit hier.
Ie past op Oen kiend.
WE VRAOGT UM LEIDING VAN DE HEILIGE GIEST
WE LÈEST IN DE BIEBEL
Johannes 6:
Hiernao gunk Jezus naor d’aandere kaante van het Meer van Galilea, dat is ok wel het Meer van Tiberias. Der gunk een bulte vollek mit hum mit, want ze de tiekens zegen, die hij veur de zieken dèud.Jezus gunk de barg op en gunk zitten, mit zien discipels. Het was tegen paosen.
Jezus keek op. Toen Hie al dat volk zag dat bij Hum kwaamp, zei die tegen Filippus: Waor zulle wij brood kopen, zodat ze kunt èten? Dat zei die, um hum uut te proberen, want Hij wus zölf al wat Hij doen gunk.
Filippus zei tegen Hum: Veur tweihonderd daghuren an brood is veur hèur niet genog, ok al nemp iederiene maor een betie. Ien van zien discipels, Adreas, de breur van Simon Petrus, zei tegen Hum: Hier is een jochie, dat vief garstestoeten en twei vissies hef, maor wat hebt we daor an veur zoeveule vollek?
Jezus zei: Laot de mèensen maor gaon zitten. Der stund daor grös. De mèensen gungen zitten. Het was zoe’n betie viefduzend man. Jezus nèump de stoete, daankte, Hij deelde het mit zien discipels, en die deelden ze weer met de aandern. Zo gunk het ok mit de vissies, zoeveule as ze wolden.
Toen ze zat waren zei Hij tegen zien discipels: Haal alle stokken maor op die aover bint, dan giet der niks verlèuren. Ze haalden ze op en vulden twalef maanden mit stokken van vief garstestoeten, die aover ebleven waren het èten. De mèensen die het tieken eziene hadden, dat Jezus edaone had, zeiden: Dit mut de profeet wèzeb, die in de wereld zul komen. Jezus wus dat ze zulden komen, um Hum mit geweld mit te nemen, um Hum Keuning te maken. Hij trök Hum allint terogge op de barg.
ZINGEN: IK KUIER IN HET LOCHT MIT JEZUS
(Opwekking 214.)
Ik kuier in het locht mit Jezus.
Een donker veld lig achter mij.
Ik vule mij deur Hum zoe veilig.
Wat een kameraod vol liefd’is Hij.
Refrein:
Ik kuier in het locht mit Jezus.
Ik blieve bij zien stemme staon.
En niks kan mij meer van hum wegholn,
as ik kuiernd in Zien locht mag gaon.
Ik kuier in het locht mit Jezus.
Wat wol ik graag een lochie wèen,
dat locht gef tussen alle mèensn,
die deur zeert’en zörg het heufd neerlèen
Refrein
AOVERDÈENKING
LOCHT DAT OONS ANSTÖT IN DE MORRENG
Naor: Nieuwe Liedboek 601
Locht dat oons anstöt in de morreng,
veurtiedig locht waorin wij staot.
Kold, ien veur iene, niet ebörreng,
locht aoverdek mij mit oen raod.
Dat ik niet stoppe, mekaar anvult,
zoe zwaor verdrietig as wij bint,
niet uut menaars genaode valn zult
en doelloos en onviendbaar bint.
Locht van mien stad, de stadsbeholder.
Locht dat aait wint en daj aait viend.
Locht as een Vaar, mien vaste scholder,
draag mij, ik bin oen kiekend kiend.
Locht, kiend in mij, kiek wat het lèemt bracht,
of ok die wereld arrengs daagt
waor mèensn altied weerdig lèem magt,
wij in Zien name vrede draagt.
Alles waaj ziet verweit op ’t ende,
as ’t op het locht niet is baseerd.
Taal gef oons gruwelijk’ellende
Van oonze daodn wordt niks meer leerd.
Veulstemmig locht, dat wij hier anheurt,
zoelaank oons harte tikkn gef.
Liefste van mèensn, eerste kiend veur
‘tLocht, leste woord van Hum die lef.
STILLE WÈZEN, DAANKEN EN VEURBEDE, MIT OFSLUTEND: OONZE VAAR
Oonze Vaar bi’j, die in de hemel is.
Oen name is oons heilig.
Oen Riek dat verwacht wij.
Oen wille wilt wij, op d’eerde, net as in de hemel.
Geef vandage de stoete veur noe,
en vergeef oons waw edaon hebt,
zoe krek as wij het aandern ok vergeem zult.
En bring oons niet in verleiding,
maor verlös oons van het kwaoie.
Want van Oe is allint het Riek
en de kracht,
al het goeds dat komp,
tut in eeuwigheid.
Amen.
We gaot zingen. In het veurspel giet de buul rond.
GOD RÖP OONS MÈENSN OP TUT DAON
(Naor Gezang 474, Liedboek van de Kerken.)
God röp oons mèensn op tut daon.
Zien wark wacht, wèes dus klaor
um mit Hum d’akker op te gaon.
Hij wis oe wat en waor.
Wij weet dat, wat de tied ok gef,
wij waong mut um te winn,
en wie niet veur humzöllef lef,
bringt locht het duuster in.
God röp oons en in Hum is kracht,
die oonze wiekheid hard.
Het mak oons bliede dat die macht
oons stuurt en niet verward.
Dat Hij oons aover grèenzn hin
lat zien het mooie beeld
van ’t lèemt van vrede en van zin
in ’t locht van God dat heelt.
God röp oons, en wat mèensn scheidt,
Dat gef gien scheiding meer.
Zien liefde hef oons veurbereid.
Saam viendt wij d’Heere weer.
Want wat er ok op d’eerde weit,
’t is Zien Riek waor w’ooit bint,
mit iederien an Hum eweid.
’t Is altied God die wint.
Vraoge um de zegen van God:
LAOT OEN GIEST MAOR IN OONS WARKN
Op de wieze van Gezang 139 (‘Komt, verwondert u hier, mensen’):
Laot Oen Giest maor in oons warkn,
Laot Oen liefde oons maor leidn.
In oonz’huzen, in de karkn,
wilt wij oons an liefde weidn.
Laot oen Giest oons noe maor starkn.
Wele wet wat morreng bringt.
Magge wij oen Giestkracht markn,
wete wij daw morreng zingt.
Laot Oen Giest maor in oons warkn,
Laot Oen liefde oons maor leidn.
Alle mèensn breurs en zusters,
Wèense wij veur d’eeuwigheid.
Kom in oons, het vuult geruster,
as ’t Oen Giest is die oons leidt.
Laot Oen Giest maor in oons warkn,
Laot Oen liefde oons maor leidn.
In oonz’huzen, in de karkn,
wilt wij oons an liefde weidn.
Laot Oen Giest maor in oons warkn,
Laot Oen liefde oons maor leidn.
Oonze hölpe is weel altied,
mit Zien kracht en mit Zien Giest
mit Zien mèensen, oons dus, mit giet,
ok waor wij de moed verliest.
Ok al hef gienien eziene
waor een Giest zien speur lat staon,
wij geleuft dat iederiene
juust deur die Giest deur kan gaon.
Oonze hölpe is weel altied,
oons lat deurgaon, deur zien Giest.
OLD IERSE ZÈGEN
Laot oonze wègen altied naor menaar leiden.
Lat de wiend altied in oonze rogge blaozen.
Lat oen zun’oons warmen in oons gezichte.
Lat de règen zachies op oonze velden vallen.
En tut wij menaar weer ziet,
Lat God oons vaste holden in een warme haand,
en nooit een voeste um oons maken.
Heere, zegen oons en pas op oons. Heere, kiek naor oons umme en wèes oons genaodig. Heere, heb alle andacht veur oons die we neudig bint en geef oons Oen vrede
AMEN, AMEN
(Naor Gezang 456, Liedboek)
Amen, amen, mit zien alln.
‘k Haope Hum niet teeng te valln.
Jezus Christus, d’Heere noe.
Amen, God, d’eer is veur Oe.
WE SLUUT OF MIT EEN DRÈENTS VOLKSLIED
Wij volk van ’t olde Drèentse laand,
zoe aans nog onderling,
wij vuult deur dik en dun een baand,
en wilt dus maor ien ding:
gezamelijk gezwint veuruut.
Maor wel mit d’eigen meniern.
Allineg mit oons eigen geluud.
‘t Mut uut wèen mit het miern (bis).
Op vien en zaand is ‘t laand egruid,
mit dörpies, stad en streek.
Rond brinkies bint wij op ebluid,
tut Assen leider bleek.
Wij vraogt hèur die beslissn gaot:
Laot liefd’en leiding zien.
Van Staotn tut gemienteraod:
Aj baos bint muj ok dienn! (bis).
Van Zorgvlied tut an Munsterscheveld,
van Muscou tut Rowol,
is alles Drèents, zo stiet vermeld,
mooi roem en nooit te vol.
Wat mak ’t uut aj wat donker bint,
of waor oen wieg ok stund:
As ienmaal Drèentelaand oe zint,
dan is dat toch gien punt. (bis).
As het boerhoorn het vollek röp,
as ien oons neudig hef,
dan ziet wij dat de wereld klöpt,
as ’t niet bij praotn blef.
De scholders onder al wat gef.
Zuuk kracht um saam te draang,
zodat het vollek in vrede lef,
tut an de leste daang (bis).
Wij volk van ’t olde Drèentse laand,
zoe aans nog onderling,
wij vuult deur dik en dun een baand,
en wilt dus maor ien ding:
gezamelijk gezwint veuruut.
Maor wel mit d’eigen meniern.
Allineg mit oons eigen geluud.
‘t Mut uut wèzen mit het miern (bis).
(Tekst: Albert Metselaar, Muziek: as ‘Wien Neerlands bloed’.)
DAANKWOORD