Meditatie juli/augustus 2023

Het is zomer, de zon schijnt (vaak), overal wordt gewandeld en gefietst! En er worden zomerse activiteiten zoals een bazaar georganiseerd. Wanneer het lekker weer is zitten de terrassen vol met mensen die genieten! Meer dan eens hoor je vragen langskomen als: “Gaan jullie nog weg?” Of: “Waar gaan jullie toe?”

Het lijkt in deze maanden wel of iedereen op reis gaat. Velen komen in beweging om tijdelijk het leven op een andere plek en een andere manier voort te zetten.

Op vakantie gaan? We weten dat dat niet voor iedereen geldt of is weggelegd. Mensen moeten om verschillende redenen op de plek blijven waar ze zijn. Toch wordt er in deze periode van het jaar, globaal gesproken, meer gereisd en getrokken dan in andere perioden van het jaar (hoewel?)!

In de Bijbel horen we vaak van mensen, en zelfs hele volken, die in beweging komen, soms voor een hele lange reis. In het boek Exodus staat de reis beschreven van het volk Israël uit het land Egypte, het land van de onderdrukking naar het land van bevrijding, dwars door de woestijn heen. Een tocht met hoogte-en dieptepunten, een tocht die je figuurlijk voor ieder mens op zijn of haar levensreis van toepassing kunt achten! Ook wij kunnen tijden van droogte en ontbering beleven, ook wij kunnen heimwee krijgen naar wat we achterlieten of juist het verlangen koesteren naar nieuwe horizonten. Exodus laat zien dat we het “reizen” als een beeld van het leven zelf kunnen zien. Waar zijn wij naar op weg? En wie zijn onze reisgenoten? Op welk punt zijn we aangeland? Zijn we de weg kwijt of gaan we juist, ondanks alles, de goede kant uit? We weten allemaal dat wij mensen zijn van “op weg en onderweg!” En we weten ook dat we allemaal verschillend op reis gaan! Je zou kunnen zeggen: er zijn evenveel soorten reizigers als dat er mensen zijn! Op weg gaan, kilometers maken, naar andere plaatsen gaan, het voert ons hoe dan ook naar onszelf. Het brengt ons tot rust of roept juist een heleboel in ons wakker. Het confronteert ons met onze gewoonten of bevestigt ons juist in onze verwachtingen.

In het Evangelie van Matteüs gaat het ook over “op weg gaan”, eigenlijk meer over het “op weg gestuurd worden”, want Jezus zendt zijn leerlingen uit. Ze worden op weg gestuurd om verdwaalde mensen te helpen, hen te ontmoeten, hen te helen! Helen is terugbrengen naar hun oorsprong, hun diepste kern, daar waar ze een heel mens zijn, niet langer bezeten door geesten die hen onrustig of ziek maken. Het ging toen om gastvrijheid, liefde, ontferming, eerlijkheid, trouw en dat zijn in heel het grote wereldgebeuren, waarvan wij deel uitmaken, nog steeds de eigenschappen die ervoor zorgen dat je werkelijk iets kunt betekenen voor elkaar. Hoe kun je anders dan zo in vrede voortbestaan en verder reizen? Alleen als juist deze dingen in je rugzak zitten!

Met geen andere dingen stuurt Jezus zijn discipelen op reis en met geen andere dingen sturen apostelen hun leerlingen op pad dan juist deze dingen! De weg van Jezus gaan is: op weg gaan, stap voor stap verdergaan, zien wie je tegenkomt en zien wat je meemaakt. Dat betekent: trouw zijn aan jezelf en de ander. Dat is: dicht bij een ander kunnen zijn omdat God dicht bij jou is.

Welke kant gaan we op? Waar gaan wij naar toe en hoe reizen wij? We hebben het gezien: zoveel zielen, zoveel reizigers! We reizen allemaal anders en zijn ook allemaal verschillende reizigers. Maar wel met dat ene in het achterhoofd dat de Bijbel ons meegeeft: we volgen niet het kwade na maar het goede!

En, laten we daarbij niet vergeten, we kunnen ook op reis gaan zonder ook maar één stap te verzetten: de reis naar binnen, op zoek naar de kern van ons eigen leven, de tocht naar onze diepste bestaansgrond. Om van daaruit verder te gaan: de stap naar buiten, de stap naar de ander naast je. Om de ander op weg te helpen. Of om de weg terug te vinden die we misschien uit het oog hadden verloren!

Geloven is een werkwoord! Dat is: met vallen en opstaan jouw weg door het leven gaan! Dat is: met elkaar het leven delen en elkaar de weg wijzen als het moeilijk is! Dat is: elkaar ont-moeten zonder moeten! Met elkaar optrekken is: onze verhalen delen, niet alleen verhalen vol ellende, maar ook verhalen vol met vreugde. Verhalen over dromen en wensen. We horen soms het verhaal van een leven dat voorbij is of een leven dat nog moet komen. Verhalen en nog eens verhalen. Soms teveel voor één mens. Laten we daarom niet alleen gaan. We hebben elkaar, we hebben een Metgezel met een hoofdletter. We zijn geboren om lief te hebben en een leven te leiden waarin leven en liefde synoniem zijn!

Zoals ik tegenkwam in een klein gedichtje van Judith Herzberg: “er is nog zomer genoeg…. wat zou het loodzwaar tillen zijn…. wat een gezwoeg…. als iedereen niet iedereen ter wille was…. als iedereen niet iedereen op handen droeg…..”

Goede reis! En wel thuis!

Ds. Peter den Braanker