We leven in een onzekere tijd. De lijdenstijd.
Dingen die vanzelfsprekend waren staan nu in een ander perspectief.
We zijn gewend elkaar te begroeten en te omarmen.
Dat kan nu alleen op afstand.
In deze tijd voor Pasen staan we stil bij het lijden, een lijden dat niet opweegt tegen het lijden van vandaag.
Christus heeft voor ons geleden om de mens met God te verzoenen.
Hij had er zijn eigen zoon voor over zegt het verhaal.
God offerde zijn zoon voor ons op. De doorbraak van dit lijden zit ‘ín de staart’
Dat wil zeggen dat het niet eindigt bij de dood, maar dat er nieuw leven ontstaat op de Paasmorgen.
Pasen is lente, nieuw leven, tegen beter weten in!

En toch wordt dit jaar voor de tweede keer anders dan normaal.
Samen zingen en beleven is op de achtergrond verdwenen.
En toch is er hoop omdat Jezus in het verhaal de dood achter zich laat en het nieuwe leven na dit aardse leven mogelijk maakt.
Een nieuw lied, een organist die weer mensen aan het zingen brengt.
We hopen en verlangen naar samen zingen, luisteren en beleven!
Samen beleven dat God onze redder is!
En daarom is het belangrijk dat we verder kijken dan deze coronatijd.
Dat we er even zijn voor iemand die alleen en eenzaam is. Soms heeft de dood bij die persoon ervoor gezorgd dat er gemis is.
Kon ik maar even vragen wat mijn overleden partner ervan vond.
Dat is lijden. En daar kunnen we iets aan doen door er aandacht aan te schenken en te luisteren naar zijn of haar verhaal.
Doen we dat? Of gaan we dat doen? Ja!
Dan maken we van het leven een opstandingsgroet!
Dan bieden we troost in deze eenzame tijd.
Geef elkaar een roos, nieuw leven.
Opstandingsleven.
Leven met een eigen verhaal!

Rode roos

Rode roos
je bent als een duif
brenger van het nieuwe leven.

Rode roos
bloem in de knop
ontluik!
Zodat ik je in de herfst kan geven
als een nieuwe lente
aan iemand die troost nodig heeft.

2021 – 3 – 1

Bert van der Klis
Emmen