Onze kerkelijke gemeente heeft al een jaar of vijf een “partner”gemeente in Bulgarije. Dat is een Bulgaars Orthodoxe kerk in de stad Ruse. Ruse heeft ongeveer 160.000 inwoners en ligt aan de Donau, in het noorden aan de grens met Roemenië.

Jaarlijks is er een uitwisseling over en weer en dit jaar ben ik mee geweest daarheen. Zonder vrouw, maar met vijf andere mensen van de kerk. Eerst hadden we een overleg hier in Dalen voor het regelen van een en ander. Een paar mensen waren al eerder meegeweest, dus die hadden moeten zeggen: “Neem een zaklamp mee”. Maar ze zeiden niks en niemand had dus een zaklamp mee. Heel dom.

We zijn met twee auto’s naar Dortmund gereden en daar op het vliegtuig gestapt naar Boekarest. Dat is de hoofdstad van Roemenië en dat land ligt, vanaf hier gezien, boven Bulgarije. Toen gingen we met een grote taxi naar Ruse, over de Donau en dan ben je gelijk in de stad Ruse. Het diner stond er voor ons klaar (heel lekker!) en we hebben nog naar het WK voetbal gekeken. En Oranje won, dus dat hebben we ook nog gevierd.

Onderweg naar het klooster St. Marina

De tweede dag was een zondag. Met twee huurauto’s gingen we naar de kerk. Dat is daar wat anders dan bij ons. Wij zouden het denk ik maar vreemd vinden, men komt en gaat maar, wat men wil. Er was een mooie gitaar voor mij geregeld en ik heb daar een paar liedjes gezongen. Er was ook een meisje van 11 jaar dat wat wilde zingen. Zij is de dochter van de Father (priester, maar anders anders dan bij de Katholieken kunnen die gewoon trouwen) van die kerk. Ik mocht haar begeleiden. Ze kan werkelijk mooi zingen, heel zuiver en krachtig. Ze ging ook naar het zomerkamp in het klooster, dus we zouden nog vaker samen zingen. Na de dienst zijn we op excursie geweest naar een Ottomaanse vesting ruïne. Heel hoog klimmen was dat in de brandende zon, dat was zwaar, maar het uitzicht was geweldig.

Daarna naar het Sint Marina klooster. Daar was het kamp. Klooster is een groot woord. Toen het dat nog echt was woonden er maar 4 monniken. Nu nog maar 1, oude Simeon.

Bulgaarse gehaktballen

Het klooster wordt gerestaureerd. Het was primitief en er was geen stroom, dus ’s avonds pikke donker en….geen zaklampen! Maar alles went. Voor het slapen gaan eerst met z’n allen naar buiten om te plassen en dan zonder tanden poetsen, in het stikkedonker op de tast in bed zien te komen.

We hebben met 4 mannen een veekering gemaakt. 320 meter lang. Eén kilometer prikkeldraad! En toch nog te weinig prikkeldraad. Maar wij konden niet even snel naar de bouwmarkt, veel te ver weg. 70 dikke palen zijn er in de grond gezet. Het heeft nog in de plaatselijke krant gestaan: “Vrienden uit Dalen hebben dit hekwerk gemaakt”. Dus wij hebben wel ons best gedaan. Het hek houdt ook wel olifanten tegen. Die zijn daar wel niet, maar voor de zekerheid…..

Het plaatsen van het hekwerk

Donderdag 17 juli was het Sint Marinafeest. Eerst naar de kerkdienst in de buitenkapel (er was ook een binnenkapel maar dat was tijdelijk slaapzaal) en toen weer lekker eten, met een bandje van drie man erbij. Ik begrijp nog altijd niet hoe de mensen van de keukenploeg met simpele middelen voor zoveel mensen (wel 40 denk ik) zulk lekker eten konden maken. Ze waren er dan ook wel zowat de hele dag druk mee, maar het was steeds weer heerlijk. Na het feest gingen we terug naar Ruse, ongeveer een uur rijden. We zijn de stad in geweest, hebben een paar kerken bezichtigd en …opnieuw lekker gegeten. Ze hebben ons wel verwend die Bulgaren. De volgende dag terug naar Boedapest en via Dortmund weer naar huis.

Het was een bijzondere ervaring. Zo hartelijk als die mensen zijn, niet te geloven en ondanks alle verschillen, verbondenheid in het geloof.

We kregen bij het afscheid in het klooster een mooi T-shirt met de tekst (in het Bulgaars natuurlijk): Zomerkamp Sint Marina klooster Syanovo 2014.

De hele groep van het zomerkamp, St Marina 2014

We hebben in dat T-shirt op de zomermarkt in Dalen gestaan om pannenkoeken te bakken voor… meer prikkeldraad. Want het geld was op en de veekering is nog lang niet klaar.

Als ik weer eens mee ga, dan neem ik in ieder geval een zaklamp mee!

Sjouke van der Veen