Ds. René de Reuver

Ds. René de Reuver

scriba generale synode

Angst, wie kent het niet? Het leven is kwetsbaar. We zijn broze mensen, en juist in deze tijd beseffen we dat maar al te goed.

Over twee dagen is het 4 mei. En dit jaar, na 75 jaar vrijheid, gedenken we onze doden in grote stilte. De Dam en al die andere gedenkplaatsen blijven nagenoeg leeg. Waar put je dan in deze tijd moed uit? Wat troost je?

Angst hoort bij het leven. En daar is niks mis mee: we hebben angst nodig om gevaren goed in te kunnen schatten. We lezen in de Bijbel dat zelfs Jezus doodsbang werd, toen hij besefte wat Hem te wachten stond. Angst is pas een probleem als het je gaat beheersen, je in de greep krijgt. Als het je raadgever wordt. Als je een gevangene wordt van de angst.

Volgens sommigen staat 365 keer in de Bijbel: ‘Wees niet bang’. Als het ware voor elke dag één keer. Alsof je God hoort zeggen: ‘Wees niet bang, want ik ben bij je.’ De Bijbel spreekt niet heel afstandelijk over God, als Iemand die hoog verheven is, onbereikbaar. Nee, de Bijbel spreekt over een God die je ziet, hoort, die nabij is. Die je bij je naam kent. Hij laat ons als mensen niet aan ons lot over, maar Hij deelt ons leven, inclusief ons lijden en onze dood. Hij weet wat wij meemaken.

Weet u waar Jezus na Pasen, na de opstanding, aan te herkennen is? Aan de wonden in zijn handen, in zijn zijde en in zijn voeten. Hij deelde ons hele leven, ons lijden, en onze dood. Daarin is Hij ons nabij, en zegt Hij: Wees niet bang. Ik ben met je! Ik ben er, als een herder die voor zijn schapen zorgt.

Wat doorbreekt nu de ban van de angst? Dat kunnen mensen zijn, die er voor je zijn. Iemand op wie je altijd weer terug kunt vallen, bij wie je altijd weer terechtkunt. Een partner, een vriend, een kind… En God. Hij breekt de ban van de angst. Hij geeft moed.

Leven met God betekent niet dat je immuun bent voor moeilijkheden en angsten, maar dat je te midden van alle moeilijkheden en angsten vrede vindt.