Een gedicht in deze Veertigdagentijd, wat stemt tot nadenken over hoop en verwachting.

De Veertigdagentijd voor Pasen, is dit jaar met veel verwarring, angst, maar ook….. vooral hoop!

Hoop

 

De wereld gaat op slot,

het virus in ons leven slaat toe!

Lijden wordt realiteit,

brengt mensen tot elkaar.

 

Ons land gaat op slot,

eenzaamheid brengt ons in de war.

Onzekerheid heeft de overhand,

het waarom geeft geen antwoord.

 

Ons land gaat op slot,

oorlogstaal nemen we in de mond.

Hoop ontstaat,

tegen beter weten in.

 

Wij gaan op slot,

piekeren in deze lijdenstijd,

omdat we hopen op betere tijden,

waarin de balans ons leven zal herstellen.

 

Ons land gaat op slot,

in deze veertig dagen tijd,

met als perspectief,

de lente,

licht van de wereld.

 

De lijdenstijd gaat niet op slot,

want na deze veertig dagen,

gloort er lente aan de horizon,

einde van de winter.

 

Het paasfeest gaat niet op slot,

ook al sluiten kerken en kapellen,

want de opstandingsmorgen,

geeft de hoop,

die niemand meer verwacht.

 

De lijdenstijd gaat niet op slot,

omdat het verhaal van opstanding,

altijd licht aan het einde van de tunnel zal zijn,

de eenzaamheid laat verdwijnen.

 

Bert van der Klis

Emmen.

*Meer gedichten in het menu Beleving> pagina gedichten <