Terugkeer in samenleving

In de elf Exodushuizen in Nederland wordt professionele hulp geboden. Gedetineerden kunnen er de laatste 9 tot 12 maanden van hun straf doorbrengen en worden intensief begeleid op de 4 sleutels van Exodus: wonen, werken, relaties en zingeving. Ed: “Een gedetineerde kan bij zijn casemanager aangeven dat hij naar een Exodushuis wil”. De regels zijn streng: Actief aan je doelen werken, geen alcohol- en drugsgebruik (er worden controles gehouden ) en je financiën worden beheerd. “Het concept werpt zijn vruchten af”, vertelt Ed, “de kans op recidive is binnen 5 jaar ca 25%. Zonder begeleiding is dit vele malen hoger.”Gerry van Wijngaarden is vrijwilliger bij Exodus en merkt dat terugkeer in de samenleving niet vanzelf gaat: “In de gevangenis heb je structuur, eenmaal buiten moet je alles op eigen kracht doen. De meeste mensen willen na hun detentie zelfstandig aan de slag als zzp´er. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig, je moet wel aan opdrachten kunnen komen.”

Bezoek in gevangenis

Gerry bezoekt al vele jaren gedetineerden in de gevangenis en een TBS-kliniek. In gesprekken delen gedetineerden veel. Of ze wel eens bang is? “Nee, want ik ga met God en ben in zijn bescherming. Ik mag Bijbellezen en bidden. Alles wat ter sprake komt, brengen we bij God.” Soms is de sfeer grimmiger en voelt het als dweilen met de kraan open. “Maar samen dweilen is beter dan alleen,” zegt Gerry, “dat is mijn lijfspreuk. Alleen God weet hoe je werk terecht komt. Je bent als het ware ´handen van de hemel´.”

Trauma voor kinderen

Jan Verspuij is diaconievoorzitter in Giessenburg. “Uit de gevangenis begint het pas. Als diaconie willen wij actief helpen.” Hij wordt warm van de vele vrijwilligers vanuit de gemeente: “Zoveel mensen die oog hebben voor anderen, mooi om te zien.” Hij participeerde in een scholenwerkgroep die zich bezighoudt met begeleiding van kinderen van gedetineerden. Per jaar worden zo’n 25.000 kinderen in Nederland geconfronteerd met een gedetineerde vader of moeder. Dat drukt een enorm stempel op hun leven. Jan: “Kinderen worstelen met trauma´s, komen in een isolement.” Op scholen wordt voorlichting gegeven over hoe om te gaan met de dingen waar deze kinderen tegenaan lopen. Ed vult aan: “Binnen Exodus zijn er ook jongerenambassadeurs: jongeren die ervaring hebben met ouders in detentie en hun verhaal delen met anderen. Zo helpen ze lotgenoten in dit moeilijke proces. We zien dat dat werkt.”

Paasgroeten

Jeannette de Groot is samen met Gerry coördinator van de paasgroetenactie van de Protestantse Kerk. Jaarlijks worden vanuit vele protestantse gemeenten kaarten gestuurd naar gedetineerden. Jeannette: “Voor gedetineerden is contact met de buitenwereld zó belangrijk. Het wordt echt op prijs gesteld. Vrijwilligers vormen een brug van buiten naar binnen.” Een tijd lang bracht ze kinderen op bezoek in de gevangenis: “Kinderen zijn de dupe. Als je dan kunt helpen door het contact met ouders in stand te houden, doe ik daar graag aan mee.”

Drijvende kracht

In de Giessenburgse kerken is Gerry de drijvende kracht achter het vele vrijwilligerswerk in de gevangenissen. Waarom ze dit werk doet? “Ik las eens een boek van iemand die onterecht vastzat. Hij riep uit: Waar zijn de kerken?!” Het raakte Gerry diep en ze ging aan de slag. Haar enthousiasme werkt aanstekelijk. Jan: “Gerry is bevlogen en neemt anderen mee. Als gemeente organiseren we kledinginzamelingsacties, oogstmaaltijden en alphacurssen in de gevangenis en begeleiden in de diensten.” Gerry: “Alles wat je met een liefdehart doet, komt aan. Het is nooit een druppel op een gloeiende plaat.”